BİZİM EVİN HALLERİ

              Akşama yemek yapmak zor da, menüyü oluşturmak ondan daha zor. Hem et yemeği yapacaksın, hem yanına yakışan birşeyler yapacaksın, hem hafta içinde tekrara düşmeyeceksin, falaaan, filan. Sebze yemeği bizim evde yemekten sayılmıyor. Oysa hepimiz biliyoruz ki, sebze yemeği daha zahmetli. Ben bu akşam taze fasülye pişirdim, kıymasını biraz fazla tuttum. Servis ederken de "bir kilo fasülye koydumsa yemeğe bir kilo da kıyma koydum, ona göre, itiraz istemem" dedim. Tabi abarttım. Oğlumun köşeye sıkışmaya niyeti yoktu, "etin içine sebze girmişse o yemek sebze yemeği olmuştur" dedi. Yine de severek yediler, baba oğul. Ama galiba pilavı fasülyeden daha fazla yediler, o da bir ayrıntı:)

Anne: yarına ne pişireyim?
Baba oğul: Ne pişirirsen yeriz. Yalaaaaaannnn! En yalan cevap bu. Hem ne olsa yeriz denir, hem de "başka birşey yok muydu" diye buzdolabının kapısı önünde sıraya girilir) 

Anne: O zaman yemeği yarın oğul pişirsin.
Oğul: Tamam size pide yaptırayım (Öğleye de lahmacun yemiştir.)
Anne: Olmaaazzz, oğul kendisi pişirecek.
Oğul: Tamam, etini kendim alır onunla pide yaptırırım:) 

Anne: Diyelim ki, biz evde yokuz ve misafir geldi, nasıl ağırlarsın?
Oğul: Hemen sizi ararım.
Anne: Ama şehir dışındayız.
Oğul: Gazı kökleyin derim.
Anne: Gelemiyoruz, ne ikram edersin misafire?
Oğul: Pide! 

Anne yılmadan devam eder: Üniversteden arkadaşların gelmiş, ne pişirirsin?
Oğul: Pizza ısmarlarım.
Anne boşuna gaz verir: Oğlum 20 tane arkadaşın gelmiş, yumurta kır, menemen yap, 20 arkadaşa pizza ısmarlayıp cüzdanıma incir ağacı mı dikecen yahu?
Oğul: Anne zaten her gün yumurta pişireceğim, bari misafir gelince menü değişsin.
Anne İç Ses: Mantıklı ama... 

Saat gece yarısını çoktan geçti ama, şu mübarek olsa da şimdi bile yeriz galiba mmmmmmmm:)