PAZARTESİDEN CUMAYA AYRI, HAFTA SONU AYRI SENDORM..

Google amcaya "hafta sonu, tatil, dinlenme, eğlence" kelimelerininin hepsini birden yazıp görsellerde arattım. Neler neler çıktı. İnsanı çileden çıkarır fotoğraflar hepsi de. Ama hiç biri benim hafta sonlarımla  benzeşmiyordu. Bazan; bir emekli olsam bir daha dönüp arkamı bakmak istemediğim o işyerimin bile, evin hafta sonu hallerinden daha zevkli olduğunu düşünüyorum. Hele hava güzelse, depressif durum daha da ağır geçiyor. Hani kar, yağmur varsa içimden bir ses "boşveeer, bu havada nereye gitcen zaten" diyor. Oysa görsellerdeki Adem oğlulları karda, kışta, yağmurda çamurda gidecek yer bulmuşlar, inanmazsanız siz de bir aratın, neler göreceksiniz bir bakın.  
Bugün, günlerden pazar. Pazartesi sendromunu falan ağız tadıyla yaşayamadım henüz. Çünkü daha hafta sonu sendromum bitmedi:) 
Bu halet-i ruhiye içinde, seyyah ruhlu insanlara şöyle haykırmak istiyorum: Arkadaş bi oturun evinizde, bizim de göz görmesin, gönül katlansın bu duruma. Ama yooook, illa bir traveler hissi içinde hoydur hoydur gezecekler, yetmedi bir de çarşaf çarşaf fotoğraflar yayınlayacaklar. Yahu giden var, gidemeyen var arkadaş, yazıktır, günahtır. Sizin yaptığınız insanlığa sığar mı?" Sesimi de buradan yetkililere duyurmak istiyorum: Haftasonu da tatil yapmayın anasını satiyim. Nasılsa bir ota yoka yaramıyor.  

DİPNOT 1: Adamın tatili de fena değilmiş hani. Ameliyattan sonra evde ful kitap okuduğum 2-3 gün geçirdim. Size onları da anlatacağım daha sonra. Bu 2-3 gün gibi, stressiz, tasasız, mutlu, bağlantısız, mecburiyetsiz bir kaç hafta daha geçirsem yeniden şarj olurum gibime geliyor.

DİPNOT 2: Hafta sonları "Ben Bilmem Eşim Bilir" seyrediyoruz. Eşimle hangi oyunlarda hangi skorları yapabileceğimize dair geyiklerde bulunuyoruz. Biraz daha gayret etsek, kendimizi yarışmada buluvereceğiz.

DİPNOT 3: Son zamanlarda Cafe Crown Latte içiyorum, içiyorum, içiyorum... Mutlu oluyorum.