Hafta içi hakikaten çok yoğun bir işim var. Hafta sonları ise "keşke hep hafta içi olsa" dediğim bir tempom. "Çalışma, ihtiyacın mı var, kocan sana bakamaz mı?" veya "modern hayat kadını vurdu, aileye darbe indirdi, bıdı, bıdı, bıdı" diyenlerle laf yarıştıracak modda değilim şu an :) Evimi özlüyorum hakikaten. Bu duyguyu ev hanımları, ancak uzun bir tatilden dönünce -belki- hissedebilirler. Çünkü sürekli evde olmanın da yıpratıcı, öğütücü bir etkisi olduğu gerçek. Çalışmasalar bile muhakkak bir ev dışı uğraşları olmasını tavsiye ediyorum kendilerine.
El netice, bu güzelliklere ve saz arkadaşlarına daha çok vakit ayırmak için part-time işlerimiz olsaydı ne iyiydi değil mi?
Ortasi yok ki onun! Evde calisip daha cok yorulmak var, disarda calisip beter olmak var. Su ara calismak sart, gittigi yere kadar calisirim. Ama, Allahin izniyle emekli olacagim gunler yakin, Ve o zaman ev islerinden de emekli olacagim. ( Nasil olcak deme? olmali, olacak,istiyorum.) Ev isleriyle kendini heba eten hatun tipinden olmadigim icin yan gelip yatmayi planliyorum, Acliktan olmeyecek kadar yemek, icinde kaybolmayacagim kadar duzenli ev, "Bal dok yala" cinsinden olmayacak temizlikle olur. Sonuctan herkes de memnun kalir bence. Eger etrafimda cocuklar da olursa hala,. Is yapmayi sevmem, ama yaptirmayi iyi bilirim. :)) Simdilik hayallerim seninkiyle ayni, yarim gun is, yarim gun keyif isleri .. Ah keske..
YanıtlaSilEv işi hakikaten son derece nankör Mericiğim. Bundan bir sıyrılmak için ille de çalışmak gerekmeyebilir ama insanın bir meşgalesi olmalı. Bizler de çalışma hayatının ağır yükünden sıyrılmak için bu hobilere bulaşmadık mı sence? Ama iyi oldu valla; renkler, desenler, güzel kıyafetler... Yakında bir şeyler dikeceğime dair ümitlerim de var :) Ve o emeklilik: Çalışan kadının en güzel rüyası... Sevgilerimle.
SilEskiden çalışmaya özenirdim 11 yıllık ev hanımlığı geçmişi ve ikinci çocuktan sonra iyice kanıksadım. Artık iki saatliğine bir yere bile gitsem evimin hasretinden yana tutuşa geri eve geliyorum. Sabah perdeleri açmak, güzel bir kahvaltı ve uzun çay keyfi ardından temizlik yemek filan hele biraz da dikiş dilebildiysem gayet keyifle biten bir gün. Bu şekilde bakınca çok güzel herşey. Ama bazen hayatın kötü oyunlarını aklıma getirince kendi ayaklarımın üzerine basmıyor olmak da gayet kaygı verici. Yani işte bilmiyorum. Yine senin dediğin doğru part time bir iş lazım sanırım sevgiler
YanıtlaSilTürkancım, hakikaten özenilecek şeyler anlatmışsın :) İçim gitti evet ama ha gayret diyorum kendime. Sen ev hanımlığının hakkını verirken dikişlerinle de monotonluktan kolayca sıyrılmayı becerebilmişsin. Ne mutlu sana. Kendi ayakları üzerinde durmak elbette çok güzel. Yine de hiç bir şeyin garantisi olmayan bir dünyada yaşıyoruz. Emekliliği kazanmaya çalışırken hayatı ıskalıyor olabiliriz. İyi düşünelim, iyi olsun inşallah. Sevgilerimle.
SilPart time kulağa hoş geliyor gerçekten. Emeklilik hayal gibi ama inanıyorum ben, mümkün yani emekli olmayı başarmış arkadaşlarım var benim...
YanıtlaSilEmekli olmayı başarmış arkadaşlar ha? Valla bu da kulağa çok hoş geldi şimdi :) Sevgilerimle.
SilEmekli olmuş yirmiüç yıllık bir çalışan olarak bir yorum da benden gelsin.KADINLAR ÇALIŞMAYIN.Yani çok acı ama ,erkek işten döner ve yan gelip yatar çünkü bütün gün çalışmıştır.Kadın işten gelir ve ikinci mesaisi başlar.Geriye dönüp bakıyorum ve ben bu kadar yorgunluğa nasıl dayanmışımki diyorum.Çalışmayı özledim mi,hayır bir gram bile,ama elbetteki hastalarımı ve başarmanın verdiği tatmini özledim.Yani Nurten hanımcığım çok çok haklısın,part time çalışmak lazım.Ama zaten ürettiklerimizle part time çalışıyoruz biz.Benim neredeyse boş vaktim yok,belki de o yüzden çalışmayı özlemiyorum.Tam da şu anda bir fikir geldi aklıma,belki de kooperatif gibi bir şey kurup çalışmalarımızı nakde çevirebiliriz :))
YanıtlaSilErkekle kadın arasında, olmaması gereken bu farka ben de çok karşıyım. Tamam börek açmasınlar, katmer, kadayıf pişirmesinler, cam bile silmesinler ama bir işin ucundan bari tutsunlar değil mi? İşte tam da bu yüzden kadınlara çalışma hayatında bir pozitif ayrıcalık olmalı. Bu yarım gün iş mi olur, erken emeklilik mi olur bilemiyorum. Çünkü karı koca çiftçi de olsak, üniverstede profösör de olsak, eve gelince o tencereye patatesi kadın olarak biz koyuyoruz, bulaşıktan, çamaşır ve ütüden biz sorumlu oluyoruz, kocalarımız tv karşısına geçip kumandayı ellerine alıyorlar. Bu gerçeği yasa koyucular da biliyorlar, seçimden seçime oy dilenenler de. Gerçi benim kocamın mesaisi uzun, oradan kurtarıyor. Yoksa benim gibi provakatif bir hatunla evli olan kocam, fazla dayanamaz, ya beni kapının önüne koyardı, ya da ceketini alıp çoktan giderdi. Ay kıyamam beeeen; kocam işten mi gelmiş, dur yemeği ısıtmaya gidiyorum ben :) Sevgilerime.
SilHahahahaaa,aynen kıyamam ben moduna ayarlıyız hepimiz
SilAnnelik içgüdüsü galiba. Bazılarımızda biraz fazlaca gelişmiş. Dikkat ederseniz, iş yerinde de "dur ben yapayım, ay yardım edeyim" demeye bir başlarsak o iş bizim asli görevimiz olup çıkıyor. Yapması gereken kişi de nasılsa yapılıyor diye hiç oralı olmuyor ve işin ucundan tutmuyor veya bir şeyleri öğrenmeye çalışmıyor, dikkat etmiyor. O fark etse de etmese de sürekli kontrol ediyorsunuz ve bunun için size fazladan ne bir para ne de aferim veriliyor. Hatta iş yolunda gitmezse hesabı da size soruluyor. Aynen evdeki gibi :) Fazla benimsememek lazım her şeyi. Olduğu kadar diyebilenler daha mı mutlu ne?
SilBu arada,Türkan hanım çalışmamanın keyfini harika bir şekilde tarif etmiş,ağzına sağlık :))
YanıtlaSilYalnız Türkan Hanım örnek bir ev hanımı. Ben ne ev hanımları biliyorum; hayatında ele gelir tek bir üretimi olmamış, akşamlara kadar o koltuktan bu koltuğa gezen, "ben bu dünyada bir işe yarıyor muyum acaba" diye bile düşünmeyen :) Tarz meselesi...
SilAynen,zaten hep diyorum ya,üreten kadınlarımızın önünde saygıyla eğiliyorum diye,benim annem de ev hanımıydı ama elinin boş olduğu tek bir anını hatırlamıyorum.Türkan hanım demiş ya,evin işi bitip azıcık da dikiş dikebildim mi en mutlusu benim.Yani konu komşuyu gezebildimmi en mutlusu benim dememiş,üretebildiysem en mutlusu benim demiş.Keşke tüm hanımlarımız üretmeye devam etseler.Tuhafiyeci diyor ki,abla,kimse el işi yapmıyor artık,o yüzden çeşidimiz yok.Ne acı değil mi ???
SilAy padon anonim diye gitti yorumum
SilSorun değil Sevda Hanımcım :) Galiba ne gördüysek annelerimizden gördük.
SilNe güzel anlatmışsın Nurtenciğim, inşallah 315 gün sonra taze emekli olarak hayatın tadını çıkartabilmeyi umuyorum... sevgiler
YanıtlaSilAh arkadaşım inşallah Allah herkese mutluluklar ve sağlıklar versin. Sana da hayırlı emeklilikler nasip etsin. Darısı başımıza olsun. Sevgilerimle.
SilÇok iyi olurdu:)) benim iş artık 2 ay arayla minnak toruncuğuma bakmak olacak:)))
YanıtlaSildün geldim İzmir'ime evime dünya tatlısı bir şekerliğimiz var artık:) boş kaldıkça eller işliyor ama bakalım ne ara paylaşıma geçerim özledim yaa ama gündem yüzünde de elim gitmiyor:
Çalışan kadınların hepsinde bir emeklilik özlemi var haklı olarak. Bir de bizim genlerimizde her şeyi dört dörtlük yapmak var. Hastalık veya seyahat gibi sebeplerden dolayı bazen işler eşime kaldığında onu imrenerek izliyorum. Her şey olması gerektiği kadar. ne eksik ne fazla. Eli çabuk, detay yok. Biz detaylarda kayboluyoruz bence. Sonra da çok yoruluyoruz. Part time iş ise en ideali tabii. Belki çocuklarımıza nasip olur.
YanıtlaSil26 yıl büyük bir telekom kuruluşunda mimar ve yönetici olarak çalıştıktan sonra emekli oldum. Söylenecek çok şey var ama en minik hayalimi paylaşayım ; Karda buzda işe, inşaatlara gitmekten o kadar bezmiştim ki emekli olunca sabah başkaları işe giderken elimde kahvemle pencereden seyretmeyi hayal ediyordum. Emekli oldum ama eski kışlar kalmadı, kar bile yağmıyor artık...
YanıtlaSilÇalışanlara tek tavsiyem, huzurlu ortamları varsa ve mümkünse emekli olmasınlar.
Sevgilerimle