KENDİM DİKTİM, KENDİM GİYDİM

İnsanın işe yarar bir şeyler üretmesi kadar özgüven artırıcı ne olabilir ki? Bu mantoyu bitireli epey oluyor. Kalıp süper. Sanırım bir kaç manto daha dikerim ben bu modelden. Yalnız küçücük bir ayrıntı var; Afyon'daki Bursa Kumaş Pazarı, mantoluk- kabanlık kumaşlar getirmeli. Ya da ben Ankara'ya gidip, şimdilik orada da bildiğim tek kumaşçı olan ve Afyon'dakinin en az 15-20 katı büyüklüğünde olduğunu düşündüğüm Bursa Kumaş Pazarına gidip oradan bir şeyler almalıyım. 

Bugün teyzemde gün vardı. Yine yedik içtik ayıptır söylemesi, güldük, eğlendik. Evden çıkarken yeni mantomu sizler için bir görüntülemek istedim. Ama insanın kendisini aynadan fotoğraflaması hiç de kolay değil. Durun bakalım, Rus Çarı Deli Petro "Yenile yenile yenmeyi öğreneceğim"  demiş ya, ben de yamuk yumuk derken kendi kendimi fotoğraflamanın kolay bir yolunu, bir açısını falan bulacağım. Baktım olmuyor, profösyonel fotoğraf makinası ve aparatlarını da alırım, bu sorunu kökünden de hallederim. Kurarım tripotumu, geçerim karşısına, gelsin çekimler...

Bu arada Afyon'da dikiş malzemesi bulmak hakikaten sıkıntı. Reglan vatka satılmaz mı ayol bir memlekette? Kız Meslek Lisesi öğrencileri nereden malzeme buluyorlar ki? Bu mantonun reglan vatkasını da sağ olsun babam bir terzi arkadaşı kanalıyla buldu. Zaten ilik evlerini de babam açtırdı, böylesi daha temiz oluyor diye bu tür dış kıyafetlerde ilik evi işini babama bırakıyorum, terzi arkadaşlarına hallettiriyor.