DİKİŞTE OVERDOSE !

Bu hafta izinliyim. Pazartesi teyzemle Bursa Kumaş Pazarına gittik. Daha önce aldığım zebra ve leopar desenli kumaşlarımın vahşi görüntüsünü dizginlemek için düz siyah gömleklik kumaş almaktı tek niyetim. Kombinleyip gömlekler dikecektim. İlaç niyetine ayol, insan 1 metre olsun gömleklik siyah kumaş bulamaz mı? Hadi ondan geçtim, beğendiğimiz her kumaşın da top sonuydu ve istediği kadar olmasa da teyzem, bir kaç ufak tefek kumaş aldı. 

Bense tam çıkarken, ne zamandır kış bahçesi için düşündüğüm takıma uygun duck kumaş buldum. Kombin olarak da dertsiz masa örtüsü kumaşı aldım. Sandalyelerin 2,5 yıldır kullanılan minderleri, şu üstte gördüğünüz resimdeki mavi incecik şeyler haline gelmişti ve onlar da değişse iyi olurdu. Hemen biri kalın biri ince 2 plaka da sünger aldık: Kalın oturma yerine, ince ise sırt dayama amaçlı. Malzemeyi getirip oğlumun odasına serdim, kumaşları makinaya atıp yıkadım. 

Kumaşlar yıkanıp kuruyuncaya kadar süngerleri ölçüp kestim (8 sandalyem var zannediyordum, 6 taneymiş. Şimdi fazladan minderlerimiz var artık). Allahım o ne pislik öyle? Oğlumun odası berbat oldu. Kumaş çok olunca kesme işi koridora sarktı, bir de orayı mahvettim mi üstüne?Pazartesiyi bu kadarla kapattım. Salı minderleri evde bulduğum eski-yeni, beyaz kumaşlar ve kumaşımsılarla kapladım, çünkü sünger kıpırdadıkça dökülüyordu. Minderlerin yüzleri yıkanınca ne olacağını düşündüm, arada bir astar olması gerektiğine karar verdim. Astar için taa çarşıya gidip yeni bir şey almak içimden gelmedi, üşendim. Ama o kadar minderi ve sırtı kaplamak için ne buldumsa yırtıp, kesip kötü emellerime alet ettim.

Bugün (çarşamba) nihayet şekillenmeye başladı her şey. Kılıfını dikip giydirdiğim sünger minderleri alıp, alıp alt kata indim, sandalyelere koyup, koyup izledim. Kalan kumaşla da bir runner diktim. Aslında onu da astarlı yapacaktım ama bakınız bir önceki paragrafi çarşıya gitmeye üşenen ve evdeki beyaz kumaş stoğunu tüketen amatör terzi! 

Şimdi sadece, minderlerin makinada kapanmayan açık ağızları kaldı elde dikilecek. Onu da yarın evi temizledikten sonra dikmeyi düşünüyorum. Olmadı, cuma günü gelecek misafirlere birer iğne iplik verir, oturdukları minderin açıklığını, kendilerine kapattırırım. Nasıl fikir ama?

Pek hoşuma gitti valla. Poz poz fotoğraf çektim. Bir önceki yazımda bahsettiğim şey buydu işte. 

Sonuç olarak: 

1. Hazır alabileceğim bir takımdan daha pahalıya iş çıkardım ortaya ama boyutlar istediğim gibi oldu. Çünkü bu masa ortadan iki kademe daha açılıyor ve salondan, mutfaktan da sandalye çekip sülalecek yemek yiyebiliyoruz. Bu büyüklükte masa örtüsü zaten yok, hazır satılan. Ayrıca minderler kalın ve yumuşacık oldu, Koçtaş'ta ve Tekzen'de böyle kalını da yok.
2. Süngerden minder dikecekseniz, üzgünüm ama kesinlikle astarlamanız gerekiyor. İşin en zor ve pis kısmı süngeri kesmekse, en uzun süren kısmı da astarlamak oluyor. Kılıfı bile daha kolay dikiliyor.
3. Duck kumaşın kenarları atıyor. Atmadığını düşünürdüm oysa ki... Hayal kırıklığı oldu, her tarafını evdeki makinada overloklandım. Izdıraptı yeminle. 
4. Kış bahçeme bahar gibi geldi bu takım ama duvarların rengini ve dökülmüş boyalarını gözüme çarptırdı, iyi mi? Evin erkekleri boya-badana işine nasıl razı edilecek, razı edilemezse bir boyacı nasıl tutulacak, 4-5 metrekare duvar boyamaya hangi usta razı olacak, şimdilik bunları düşünüyorum.
5. Çiçekleri yenileme ve dikme zamanı geldi.
6. Bu kadar pis ve uzun dikişten tıkandım, benden bir süre dikiş beklemeyin artık anacım artık.